Angażując się w dowolny sport, przychodzi moment poważniejszej inwestycji w sprzęt, który jest niezbędny w danej dyscyplinie. Na początku wybieramy tańsze propozycje lub wypożyczamy potrzebne akcesoria, żeby się przekonać czy wybrana aktywność stanie się naszą pasją. Z czasem chcemy mieć nie tylko swój sprzęt, ale również sprzęt dobrej jakości. Wysokość wydatków rośnie wraz ze specjalizacją i częstotliwością eksploatacji. We wspinaniu najpoważniejszym wydatkiem jest zakup liny. Nie warto na niej oszczędzać, ponieważ lina zapewnia nam bezpieczeństwo w trakcie wspinania. Dobrze użytkowana będzie służyć przez lata.
Co zatem robić, żeby lina była wieloletnią inwestycją? Przede wszystkim uważać na uszkodzenia mechaniczne. Nie ciągnąć jej po podłodze czy ziemi. Nie deptać po niej, nie pozwalać gryźć psom czy traktować jak zabawkę dla dzieci.
Ważne też, żeby chronić ją przed brudem i wilgocią. Nawet najlepsza, impregnowana lina nasiąka wodą, zwiększając swoją objętość. Przez to trudniej chodzi w przyrządzie do asekuracji, trze i blokuje się, doprowadzając do szału twojego partnera wspinaczkowego, który próbuje wybrać linę do wpinki. Pamiętaj, że za każdym razem jak lina zmoknie, trzeba ją rozłożyć i dokładnie wysuszyć.
Kolejna sprawa – warto wspinać się na obu końcach, żeby eksploatacja była równomierna. Przede wszystkim polecam obserwację „sznurka”. Sprawdzajmy końcówki czy się nie mechacą, obserwujmy czy oplot się nie oddziela od rdzenia. Niezależnie od przeznaczenia liny trzeba brać pod uwagę, że przyjdzie czas kiedy cięcie będzie nieuniknione. Skracamy jej długość, eliminując w ten sposób zużyte fragmenty. Po cięciu trzeba zabezpieczyć koniec, żeby się nie strzępił. Najlepiej go po prostu opalić. Jeżel brakuje Ci w tym doświadczenia poproś o pomoc bardziej doświadczonych wspinaczy.
Niezależnie czy wspinasz się na sztucznej ściance, czy też w skałach, płachta wspinaczkowa przyda Ci się do przenoszenia liny z miejsca na miejsce. Dzięki temu lina nie będzie się tak brudzić, jak również ochronisz ją przed uszkodzeniami. W razie deszczu będzie dobrym zabezpieczeniem przed wilgocią, ponieważ można szybko przykryć linę płachtą. Na ścianach wspinaczkowych często widać wspinaczy korzystających z niebieskich toreb IKEA czy pojemników ogrodowych na liście. Nie krytykuje takich rozwiązań, ale osobiście polecam wybrać płachtę na linę.
Jednym z argumentów za płachtą jest: posiadanie kolorowych uchwytów, do których możesz przywiązać końcówki liny. Dzięki temu lina nigdy się nie poplącze, nawet jak zwiniesz ją na szybko. Rozróżnienie kolorystyczne tych “uszek” pozwala w łatwy sposób rozpoznać, na którym końcu liny się wspinać. Dodatkowo przywiązując koniec do płachty, nie ma obawy, że niezabezpieczona lina przeleci przez przyrząd, narażać życie wspinacza na niebezpieczeństwo. Torba z IKEI może być użyteczna w sytuacji, kiedy podjeżdżasz pod ściankę wspinaczkową samochodem. Zupełnie inaczej wygląda sytuacja, w której masz 40 minut stromego podejścia pod sektor wspinaczkowy. Wtedy liczy się każdy gram i wygoda noszenia sprzętu, a tę zapewnia zazwyczaj najlepiej torba z płachtą na linę lub plecak na linę wspinaczkową.
Stojąc przed wyborem płachty, zastanów się jaka forma noszenia liny będzie dla Ciebie najbardziej wygodna. Możesz wybrać torbę na linę wspinaczkową, w której jest zintegrowana płachta. Do kompresji jest zazwyczaj ściągacz lub taśmy ze sprzączkami. Po zwinięciu liny w płachtę zaciskamy całość, żeby maksymalnie ograniczyć rozmiar pakunku.
Decydując się na torbę na linę, trzeba liczyć się z tym, że oprócz niej będziesz jeszcze nieść plecak wspinaczkowy. Możesz ją zarzucić na plecy, będzie się wtedy opierać o górę plecaka lub przewiesić ją przez ramię. Pierwsza wersja wymaga trzymania jej za pasek, żeby się nie zsunęła. Jeżeli w trakcie podejście pod sektor będziesz korzystać z poręczówek, drabinek czy po prostu musisz mieć wolne ręce, wchodzi w grę tylko przewieszenie przez ramię. Nie jest to idealne rozwiązanie, ponieważ w trakcie podejścia torba się przesuwa, spadając czasem na przód i zasłaniając nam ścieżkę pod nogami, czy utrudniając wdrapanie się na półkę skalną, z której będziemy asekurać.
Jeżeli jednak wspinasz się głównie na ściance, torba na linę będzie bardzo dobrym wyborem.
Producenci sprzętu wspinaczkowego wciąż wychodzą naprzeciw użytkownikom, dzięki czemu na rynku jest dostępnych wiele modeli plecaków wspinaczkowych. Znajdziemy w nich nie tylko płachtę, ale również miejsce na linę. Niektóre mają zamek na środku, przez całą długość plecaka, inne zapinają się jak walizka, a niektóre przypominają worek i ładujemy je od góry.
Bardzo wygodnym rozwiązaniem jest zapięcie między szelkami, ponieważ kładąc plecak na ziemi, część która ma styczność z naszymi plecami się nie brudzi, a co za tym idzie nie brudzi się nasze ubranie. Warto zwrócić uwagę czy plecak ma pas biodrowy. Pakując linę, buty, ekspresy,uprząż i pozostałe wyposażenie- plecak może naprawdę sporo ważyć. Pokonując w ciągu dnia kilka kilometrów i znaczne przewyższenia, docenisz możliwość odciążenie przez pas biodrowy. Jak już jesteśmy przy zawartości plecaka wspinaczkowego na linę, trzeba również uwzględnić jedzenie, które bierzemy w skały, dodatkowe ubranie np. puchówkę, przewodnik czy butelkę wody/termos. Dlatego decydując się na plecak, oceń czy na pewno zmieścisz się ze wszystkim. Kolejnym aspektem, który warto brać pod uwagę jest sytuacja, w której lina nam zamoknie i trzeba ją zapakować do tego samego plecaka, w której masz buty wspinaczkowe, ubrania czy jedzenie.
Wybór pomiędzy plecakiem na linę a torbą na linę to kwestia indywidualnych potrzeb i wygody. Uniwersalną prawdą jest jednak to, że o linę trzeba bezwzględnie dbać. Buty wspinaczkowe szybko się zużywają, przez co często je wymieniasz. Lina, poza kosmetycznym cięciem, może Ci towarzyszyć latami. Na mojej wspinam się 6 rok i dalej jest w świetnym stanie. Nie wyobrażam sobie wyjazdu wspinaczkowego czy choćby wizyty na ścianie wspinaczkowej Eiger bez płachty na linę. Poza tym, rozłożona płachta wspinaczkowa może być świetnym miejscem na krótką drzemkę między wstawkami w projekt.
