Pireneje należą do najwyższych łańcuchów górskich w Europie. Ich wspaniałe krajobrazy przyciągają każdego roku rzesze miłośników górskich wędrówek, ale także wspinaczy, a zimą narciarzy. Są to góry bardzo zróżnicowane, zajmujące teren między Morzem Śródziemnym, a Oceanem Atlantyckim. Jeżeli chcesz zobaczyć tu „wszystko” musisz przygotować się na naprawdę długi wyjazd. Ale jest też dobra informacja – Pireneje to góry, w które podobnie jak w Karpaty czy Alpy można wracać wielokrotnie i zawsze odkryć coś nowego. Zapraszam na wycieczkę, na „kraniec Europy”.
Pireneje, których nazwa pochodzi od mitologicznej córki Atlasa Pyrene, to łańcuch o długości 450 km oddzielający Półwysep Iberyjski od pozostałej części Europy. Pireneje rozciągają się od Morza Śródziemnego po Ocean Atlantycki, co w przeszłości prowadziło do błędnych wniosków jakoby były granicą Europy.
Powierzchnia i różnorodność Pirenejów sprawiają, że dzieli się je w literaturze na trzy części. Są to:
Jak widzisz już z powyższego zestawienia Pireneje są górami, których wysokość przekracza 3000 m n.p.m. Są też bardzo zróżnicowane krajobrazowo, a przez to niezwykle atrakcyjne.
Jest jeszcze jeden podział Pirenejów, wymuszony trochę przez historię i politykę. To podział na Pireneje Francuskie i Pireneje Hiszpańskie. Nazwy pochodzą oczywiście od państw, w jakich się znajdują. W Pirenejach znajduje się też jeszcze jedno państwo, niewielka Andora, położona w całości w górach.
Pireneje pozostają wciąż nieco na uboczu zainteresowania polskich turystów górskich. Nie budzą takiej ekscytacji jak Alpy, nie są też uważane za tak „egzotyczne” jak Wschodnie i Południowe Karpaty lub góry Półwyspu Bałkańskiego. A to błąd bo to jedno z najlepszych w Europie miejsc do uprawiania turystyki pieszej, szczególnie dla osób które lubią wielodniowe wędrówki, brak cywilizacji, noclegi w schroniskach czy w namiotach.
Kliknij i znajdź –> namiot turystyczny <– na wędrówkę w Pirenejach.
Powiedzieć, że Pireneje są zróżnicowane to jak nie powiedzieć nic. To góry, w których okrzyki „wow” same pchają się na usta czasem i po kilka razy dziennie. Czego tu nie ma? Zielone łąki i magiczne doliny z niewielkimi, tradycyjnymi wioskami z kamienną zabudową, górskie jeziora i wodospady, lodowce, widokowe przełęcze, poszarpane turnie, górujące nad nimi nagie, skaliste szczyty, których ściany są idealnym miejscem dla wspinaczy. Całe pasmo to ogromna kopalnia pomysłów na krótsze i dłuższe trasy piesze. Nie bez powodu Rezerwat Biosfery obejmujący masywy Ordesa – Monte Perdido oraz Gavarnie – Vignemale został wpisany na Listę UNESCO. Na liście tej znajduje się też Dolina Madriu-Perafita-Claror w Andorze.
Dokładny opis Pirenejów i ich atrakcji zająłby pewnie całkiem grubą książkę bo ich piękno i różnorodność są niezwykłe. Na ich terenie znajdują się 3 parki narodowe:
Wśród turystów i miłośników górskich wędrówek Pireneje znane są bardzo dobrze ze szlaków długodystansowych. Jak pewnie się domyślasz łączą one wybrzeża Atlantyku i Morza Śródziemnego. Przez cały łańcuch górski poprowadzono trzy takie szlaki, a właściwie bardziej poprawnie należałoby powiedzieć trzy takie trasy bo nie zawsze jest to jeden ciągły szlak. Wszystkie trzy mają około 850 km długości i na ich pokonanie potrzebne jest 40-50 dni.
Na początek dobra wiadomość. Organizacja wyjazdu w Pireneje, na trekking czy pobyt z wycieczkami jednodniowymi nie jest trudna. Oczywiście konieczne jest dobre planowanie bo jak widzisz teren jest ogromny i nie da się go w całości poznać podczas np. dwutygodniowego wyjazdu. Kiedy się wybrać? Najlepszymi miesiącami do wędrówek, a także do wspinaczki w Pirenejach są czerwiec i wrzesień. Lipiec i sierpień bywają zbyt gorące, z kolei w maju może jeszcze leżeć śnieg, a w październiku nadchodzi wilgotna i deszczowa jesień. Warto pamiętać, że pogoda w całym łańcuchu jest bardzo zmienna i wilgotna, latem zaś popołudniami często zdarzają się gwałtowne burze.
Najszybciej dolecieć w Pireneje samolotem – po francuskiej stronie na lotnisko w Tuluzie, zaś po hiszpańskiej w Barcelonie. Z obydwu tych miast dojedziesz w rejony górskie autobusami lub pociągami. Można też oczywiście wybrać się z Polski samochodem, szczególnie jeśli planuje się przemieszczanie między różnymi rejonami gór i krótsze wędrówki.
W Pirenejach znajduje się całkiem dobrze rozbudowana sieć schronisk o różnym standardzie. Duża część z nich działa sezonowo. Ceny są stosunkowo wysokie, a obłożenie dość duże i warto robić rezerwacje. Dla miłośników obozowania na dziko wieści są złe. Zakazy są dość restrykcyjnie przestrzegane. Na biwaki są wyznaczone miejsca, głównie przy schroniskach, przy wioskach lub w górach i można się na nich rozbić na 1 noc. Stołować można się w wioskach i schroniskach, ale wybierając się na dłuższy trekking trzeba zaopatrzyć się w jedzenie i sprzęt do gotowania.
Pireneje zaskakują swoim pięknem i różnorodnością. Położone w zachodniej Europie zachowały swoją dzikość i naturalność. To idealne miejsce dla miłośników długich wędrówek i terenów, gdzie przyroda oraz krajobrazy są na pierwszym miejscu.