Śnieżnik – bez mrugnięcia okiem – można go nazwać go królem skiturowych przygód w Sudetach Wschodnich. To szczyt, który w tej części Sudetów cieszy się największą popularnością skiturowców, jeśli chodzi o szczyty leżące jeszcze w Polsce. Na wschodzie sudeckiego łańcucha górskiego może z nim konkurować jedynie czeski Wysoki Jesionik.
Karkonosze i Masyw Śnieżnika to najważniejsze skiturowe miejscówki w Sudetach. Nic w tym dziwnego. Masywy te wyniesione są na jedne z największych wysokości, pokrywa śniegu jest tu najbardziej pewna, a surowy klimat i wysokość sprawiają, że najwyższe partie tych masywów wystają powyżej górnej granicy lasu. Skitouring na Śnieżniku uprawiany jest od dawna, ale wciąż dużo jest pytań o to, którędy lepiej podejść, a którędy lepiej zjechać.
Przed wyprawą spakuj dobrze plecak skiturowy. Zajrzyj na nasz film – co spakować na skitury.
Opis skiturowych możliwości na Śnieżniku to nie jest proste zadanie. Najwyższy szczyt polskich Sudetów Wschodnich można zdobyć na nartach praktycznie z każdej strony. Nawet niekoniecznie muszą być to nawet narty skiturowe. Śnieżnik odwiedzają chętnie także fani biegówek, choć często ich wycieczki na nartach nie kończą się na szczycie tylko pod Schroniskiem na Śnieżniku, znajdującym się w istocie na sudeckiej łącę zwanej Halą pod Śnieżnikiem. Stąd na szczyt zostaje jeszcze jakieś 1500 metrów w poziomie i 250 w pionie.
Praktycznie każda z okalających miejscowości może być punktem startu na Śnieżnik. Szczyt ten ma tę zaletę, że znajdą tu trasy dla siebie zarówno początkujący skiturowcy, jak i osoby liczące na więcej wrażeń z jazdy. Oczywiście Masyw Śnieżnika ma nie tylko same zalety zalety, można też znaleźć wady. W masywie znajduje się tylko jedno schronisko, a publiczna komunikacja niemal nie istnieje. To sprawia, że trasy zazwyczaj muszą być pętlą lub powtórzeniem tej samej drogi, a obiad czy toast za dobry zjazd można urządzić tylko w schronisku, które czasem pęka w szwach od turystów pieszych, skiturowców i biegaczy na nartach. W najbliższym czasie pewnie tłok jeszcze wzrośnie, bowiem szykuje się otwarcie nowej wieży widokowej, zwanej przez niektórych pieszczotliwie blenderem.
Przygotuj się do wyprawy i dobrze ubierz. Zobacz nasz artykuł dotyczący tego, jak ubrać się na skitury.
Początkujący skiturowcy mogą wybrać trasę z Kletna. Punktem startu jest w tym przypadku parking służący głównie narciarzom biegowym. Stąd najlepiej poruszać się żółtym szlakiem turystycznym. Idziemy najpierw nieopodal największej sudeckiej jaskini – Jaskini Niedźwiedziej. Tu należy zachować czujność, bynajmniej ze względu na niedźwiedzia jaskiniowego… Jeśli przejdzie się zbyt blisko jaskini, istnieje pokusa, by pójść leśną ścieżką, która idzie niewłaściwym dla nas brzegiem Kleśnicy. Trzymamy się szlaku idąc na Przełęcz Śnieżnicką, a dalej do schroniska i stąd – szlakiem zielonym na szczyt.
Powrót najlepiej zaplanować prawie tą samą trasą. W kopule szczytowej czeka nas przyjemna jazda wzdłuż szlaku, a następnie szus szlakiem przez las, który pozwala na bezpieczne manewrowanie. Od Schroniska PTTK “Na Śnieżniku” zostaje przyjemna jazda szlakiem turystycznym i drogą leśną aż pod sam parking. Za Przełęczą Śnieżnicką – tam, gdzie rozwidla się szlak czerwony (GSS) i żółty (którym podchodziliśmy) – warto wybrać szlak narciarski biegnący na wprost, a po 1,5 km skręcić ostro w prawo w drogę leśną. Zyskujemy wtedy większe nachylenie i jazdę w terenie, gdzie przez chwilę nie trzeba uważać na pieszych turystów. Pamiętajmy, że jazda na nartach szlakami turystycznymi jest dozwolona, ale to piesi mają pierwszeństwo przed turystami na nartach.
Ta trasa to propozycja dla osób naprawdę kochających turystykę na nartach skiturowych. Rozpoczynamy z Janowej Góry i obieramy szlak dla narciarzy biegowych, który zmierza w stronę Przełęczy Śnieżnickiej. Czeka nas około 5 km podejścia do siodła i węzła szlaków. Następnie kilometr dzieli nas do schroniska, skąd droga na szczyt powinna być nam znana z poprzedniego opisu.
Powrót prowadzi świetnym zjazdem wzdłuż szlaku, którym zdobywaliśmy szczyt. Jeśli nie zatrzymujemy się w schronisku, pędzimy aż do Przełęczy Śnieżnickiej. Gdy narty staną, będzie to znaczyć, że spadek terenu jest zbyt niski, a przed nami kilka kilometrów foczenia w stronę Czarnej Góry. Za Nowowiejskimi Skałami teren zacznie opadać. Tu można skrócić trasę wybierając zjazd w ośrodku narciarskim, lub zdobyć jeszcze Czarną Górę. Mijając ten szczyt – z wypiekami na twarzy nie tylko od mrozu – możemy szykować się na efektowny zjazd w ośrodku Czarna Góra Resort trasą A lub B.
Międzygórze to najpopularniejsze miejsce startu na Śnieżnik. Skiturowo może również stanowić dobry punkt wyjścia, szczególnie jeśli zima dopisuje. Wówczas od razu z foki startować można z tzw. parkingu pod skocznią i zjechać w to samo miejsce. Trasę można pokonać w jedną i drugą stronę, w zależności od stopnia zaawansowania jazdy na nartach. Szerzej opiszę opcję w wersji light.
Zaczynamy na parkingu pod skocznią i ruszamy w górę Głównym Szlakiem Sudeckim, czyli szlakiem czerwonym. Czeka na nas podejście ponad 4 km podejścia i 0,5 km wzniesień, aż do miejsca, gdzie z pewnością zechcesz odsapnąć. Mowa oczywiście o Schronisku “Na Śnieżniku”. Drogę możesz umilać sobie myślą, że przy większej dozie szczęścia zobaczysz kozice. To nie żart, Masyw Śnieżnika, a dokładnie zbocza góry Średniak, to miejsce, gdzie – poza Tatrami – można zobaczyć kozice żyjące na wolności. Jeśli szczęście nie będzie Ci sprzyjać, nie zobaczysz kozic, a na zboczach Średniaka trafisz na lód, który trzeba będzie przejść czujnie. Wąski i często oblodzony szlak w tym miejscu sprawia, że łatwiej tędy się podchodzi niż zjeżdza. Szlak ten jest też popularny wśród turystów pieszych, więc poruszając się na nartach, miej to także na uwadze.
Ze Schroniska na szczyt i zjazd ze szczytu do schroniska jest oczywisty. Poprowadzi Cię szlak zielony. Więcej uwagi należy się drodze powrotu.
Droga powrotu do Międzygórza może wieść przez schronisko, Przełęcz Śnieżnicką i dalej szlakiem niebieskim. Początkujący skiturowcy mogą być zachwyceni szerokością szlaku. Bardziej doświadczeni riderzy i riderki cedzić jednak będą przez zęby słowa zachwytu… Nad odcinku 2-3 km w okolicach Smrekowca spadek jest tak lekki, że chyba warto wyjąć foki. Trasa ma jednak tę zaletę, że pozwala znaleźć się w okolicy szczytu dość prędko, a przy śnieżnej zimie całą pętlę robi się z nartami na nogach już od trzaśnięcia klamką w drzwiach auta.
Te trzy trasy nie wyczerpują tematu. Stanowią one najpopularniejsze opcje dotarcia na szczyt i są godne polecenia nawet tym osobom, które są średniozaawansowanymi narciarzami skiturowymi. Tekst ten nie byłby kompletny, gdybym nie wspomniał o kilku jeszcze narciarskich aspektach Śnieżnika.
Po pierwsze, dla wytrwałych, ambitnych miłośników dzikich ostępów wspomnieć można trasach podejść z Kamienicy. Tu wybrać możemy niebieski/zielony i żółty/zielony szlak do podejść i zjazdów. Długą trasę na Śnieżnik można zaliczyć nawet z Międzylesia. Przejście przez Trójmorski Wierch i Mały Śnieżnik można polecić na nartach o tyle, że przy głębokim śniegu poruszanie się tą trasą “z buta” może okazać się wyczerpujące, a nawet niemożliwe. Zimą jest to zdecydowanie trasa na narty skitour bądź rakiety śnieżne.
Po drugie, popularne są również wycieczki od strony Czeskiej. Śnieżnik na skialpach – bo tak mówi się u naszych sąsiadów na narty skiturowe – zdobywa się najczęściej z Dolni Moravy. Polecana trasa wiedzie szlakiem niebieskim-zielonym-niebieskim przez szczyty takie jak Podbĕlka, Sušina, Stříbrnická. Powrót ze szczytu prowadzi natomiast szlakiem czerwonym i żółtym, gdzie w miejscu Hluboký důl wybiera się drogę leśną obok potoku.
Śnieżnik na skiturach to również kilka miejsc do jazdy w terenie o większym nachyleniu, niż okolice szlaków, które tu opisałem. Oczywiście mam ich świadomość ale nie opiszę ich tu szczegółowo z dwóch powodów. Przede wszystkim, miejsca te znajdują się w granicach polskiego i czeskiego rezerwatu, gdzie poruszać należy się tylko po wyznaczonych szlakach. Zdarzało się, że straż leśna zaglądała w te rejony. Są one również zagrożone zdarzeniami o charakterze lawinowym lub regularnymi lawinami, dlatego ten prosty poradnik niekoniecznie jest miejscem odpowiednim do ich wskazywania.
Śnieżnik skiturowo to przygoda, jaką polecić można każdej osobie zakochanej w narciarstwie skitour. Ciekawe szlaki, rozmiar masywu i rozległe panoramy aż po Karkonosze, a nawet Alpy (tak, tak, ze Śnieżnika widywano Masyw Schneeberg w Alpach Styryjsko-Dolnoaustriackich) sprawiają, że szczyt przyciąga nie tylko turystów na dwóch deskach. Na koniec warto wspomnieć, że Śnieżnik to też miejsce dla osób, które nie dysponują własnymi nartami skiturowymi. Narty skitour, foki i buty da się wypożyczyć w Siennej bądź Międzygórzu.
Jeszcze nie masz swojego sprzętu? Kliknij i znajdź swoje narty skiturowe.
2 